Ben Atalay Kızılay. Her hafta Çarşamba günü siz Ses Gazetesi okurlarıyla birlikte olacağım. Nereli olduğumu merak edenlere....istanbul, Aydın, Trabzon hayır hayır bir dakika... Ben Türkiye'liyim.  İnsan çektiği acılar kadar büyürmüş derler. Bizde gurbet ellerde büyüyoruz işte....  Derin bir yara nasıl iz bırakıyorsa vücudumuzda bu izi gurbetçi aileler her sene tatil dönüşü vücutta bir yara daha oluşuyor. Tatilin bitmesini istemiyoruz, günleri, saatleri saymıyoruz. Olması mümkün olmayanı istiyoruz. (Zamanı durdurmak)  gibi. Ayrılık vakti. Tüm sevenlerinle vedalaşma zamanı. Belkide dönmeyeceksin bir daha, dünya gözüyle sarılamayacaksın her birine. Fırtınalar kopuyor içinde gizliyorsun.... Gözyaşlarını tutuyorsun..  Vedalaşıyorsun.  Öğle derinden acıyorki o yaranın kapanması yıllar alıyor. Üzgünsün  ..üzgünsün Sonra ne mi oluyor..?  Herkes kendi hayatına bakıyor. Hiç bir şey olmamış gibi davranıyor insan. Aslında her yara bir iz bırakıyor insanın vücudunda. Hangi iz, hangi günden kalmış hatırlıyorsun.. Gurbet işte. Kimi zaman unutmuş takliti yapıyorsun Kızıyorsun...  Öldürmeyen bir yarayla lanetliyim ben diyorsun. Vatanını aileni özlüyorsun.. Haftaya tekrar görüşmek üzere.  Kendinize iyi bakın...