Kadınlar insandır, biz de insanoğlu ( Neşet ERTAŞ)
Yok efendim niye madalya alamamışsınız,
Yok efendim şu olsaydı şu olurmuş,
Yok efendim takım gücünü kaybetmiş.
Miş miş miş.
Eleştirmek kolay.
Ayrıca biz size ne verdik ki ne bekleyelim?
Kıyafetlerinizi eleştirdiler,
Saçınızı başınızı eleştirdiler.
Ebrar'ın tavrını eleştirdiler.
Yetmedi,
Türk gibi hisseden ve her fırsatta "Ben Malatyalıyım" diyen takımın bel kemiği Melissa Vargas'ı bile eleştirdiler.
Günümüzde reşit bile olmayan futbolcular özel uçaklarla taşınırken,
Şampiyonluklar kazandığınız maçlara bile tarifeli uçaklarla gidip geldiniz.
O halde bile gocunmadınız ve neşenizi kaybetmediniz.
Başardığınızda da marşlarla gökyüzünü inlettiniz.
Onca sakatlıklara rağmen, acı içinde olmanıza rağmen, bayrağımızı asla yere değdirmediniz.
Başımızı öne eğdirmediniz.
Bir kadının cesareti çoğu erkeğin gölgesinden bile daha büyüktür bazen.
Bu dünyada doğru zaman, doğru yer ve zekâ ile kadınların üstesinden gelemeyeceği hiçbir şey yoktur.
Size SULTANLAR deniyor ya,
Bu ne biçim sultanlık arkadaş?
Sultan dediğine itaat edilir, saygı duyulur.
Sultan'a kim dil uzatabilir ki?
Gerçek Sultan saraylardadır.
El üstünde tutulur.
Lafa gelince filenin sultanlarıymış.
Hadi ordan!
Size dil uzatmaktan başka ne verdiler?
Taht da vermediler taç da.
Siz sultanlığı yaşamadınız ki hiç.
Belki de yaşamak istemediniz.
Bir EMEKÇİ gibi çalıştınız, çalıştınız, çalıştınız.
Tüm olumsuzluklara inat başardınız.
BAYRAĞIMIZ İÇİN,
ULUSUMUZ İÇİN.
Ama siz emekçi olmakla ve emekçi kalmakla o smaçları size değer vermeyenlerin suratlarına suratlarına çaktınız hep.
Dilinizle değil işinizle konuştunuz.
Siz başardıkça utandılar mı dersiniz?
Sanmıyorum.
Özellikle son maçlarınızda sakat sakat oynadınız,
Elinizden gelenin en iyisini yaptınız.
Onca olumsuzluklara rağmen olimpiyat dördüncüsü oldunuz.
Onurla...
Başarı sadece madalya kazanmak değil, gelecek nesillere umut olmaktır bazen.
Siz, pırıl pırıl gençlerimizin umudu oldunuz.
Dayanağı oldunuz.
Son yıllarda en gurur duyduklarımız oldunuz.
Şahsım adına
BEN SİZDEN ÇOK RAZIYIM.
EMEĞİ GEÇEN HERKESE BİNLERCE KEZ TEŞEKKÜRLER.
YAŞADIKLARINIZ VE YAŞATTIKLARINIZ İÇİN.
BRAVO HEPİNİZE,
YUH OLSUN SİZİ VİCDANSIZCA ELEŞTİRENLERE.
Ama kahretmeyeceğiz.
Yarınlara daha büyük umutlarla bakacağız.
Unutmayın!
Bu günler de geçecek.
Sağlıcakla...
