“Allah sizin ne dış görünüşünüze ne de mallarınıza bakar.O sadece sizin kalplerinize ve işlerinize bakar." Hz.Muhammed (sav) Dünyaya gönderildiğimiz andan itibaren yapmamız gereken en önemli iş kalplerimizi muhafaza etmekti ama insanoğlu güzel miyim,yakışıklı mıyım,evim,arabam,yatım,katım var mı derdine düştü gerçek zenginliğini unuttu,"kalbini".Kalbini güzelleştirmek yerine kendini güzelleştirmeye koyuldu,yoruldu,yoruldu kalbi ama bunu,kalbini bu hayat denen karmaşanın içinde unuttu.Sevmeyi unuttu kalpler,saygıyı unuttu,merhameti,vefayı,hoşgörüyü,güveni,yardımı,edebi unuttu,unuttu işte,yalansa yalan diyin.Kimse dünyaya neden gönderildiğinin farkında değil.Herkes bir"hayat mücadelesi" türküsü dolamış diline,söyleyip duruyor. Kimse demiyor komşum aç mı,akrabam nasıl,dostlarım iyi mi,yardıma ihtiyacı olan var mı...? Artık bana dokunmayan yılan bin yaşasın kafasında herkes kimse kimseyi düşünmez olmuş,ben iyiysem tamam gerisi beni enterese etmez diyorlar,ne acı değil mi?Ahh ahh geçip gidecek bir dünya için ne çok şey istedik,geçmeyecek olan için hiç bir şey istedik mi,istediniz mi?Şu içi boş dünya için ne kadar da çok harap ettik kendimizi,yanlışlar normalleşmeye başladı,daha çok aldık hiç gerek yokken ikincisine,daha çok yedik,içtik paylaşmayı unuttuk.Kendimizi düzeltmek yerine insanları eleştirdik mükemmelmişcesine. Kendimizi beğendik birinin boyu birininkinden beş santim daha uzun olunca ondan daha özel olmuyordu oysaki.Zaten insan,kendini bilseydi Rabbini bilirdi, Rabbini bilen de dünyaya neden geldiğini tam manasıyla idrak ederdi.Hepimiz eşitiz.O kilolu dediğinde zayıf olanda,senin tabirinle güzel kızda,çirkin kızda...hepimiz eşitiz,Üstünlük ancak takvadadır.Sevgili Peygamberimiz (s.a.s) Veda Hutbesinde: “Ey insanlar! Rabbiniz birdir, atanız da birdir. Hepiniz Adem’densiniz, Adem ise; topraktan yaratılmıştır.Allah katında en değerli olanınız, O’na karşı gelmekten sakınanınızdır. Arab’ın Arab olmayana, hiçbir üstünlüğü yoktur. Üstünlük ancak takva iledir.”buyurmuştur.Üzgünüm ama unuttuk insan olmayı unuttuk,maddeye değer veren robotlara dönüştük.Paradan başka bir şey düşünemez olduk.Ayın sonunu nasıl getireceğiz diye düşünürken,ömrümün sonu nasıl olacak diye düşünmedik bir kere.Öyle işte,"hayat mücadelesi(!)".Bunlar,benim aslında daha çok yazmak istediğim ama şimdilik noktayı koyduğum naçizane düşüncelerim isterseniz katılır,istemezseniz katılmazsınız ama şunu unutmayın insan bir an önce kendine gelmezse,kalbine geri dönmezse sonu hüsranla sonuçlanacak bir yola girmiş demektir. Nasıl bakacaksın yüzüne? Neydi bu dünyadaki derdin diye sorarsa Rabbim,ne diyeceksin? Kalpler iyileşmeli, bu kalpler değişmeli.Kalpler ölürse,bedenin yaşamasının ne anlamı kalır ki? Çözümse,kalplerin Allah'ı tam manasıyla idrak etmeye başlaması olacaktır.Allah'ı yüreğinizden eksik etmeyin. Selam ve Dua ile