Bu haftaki konumuz cahil. Cahil dediysem öyle okumamış veya okuyamamışlara değiş sözüm. Bu cahiller bildiğiniz okumuş, yazmış eli kalem tutan, makam mevki sahibiler. YANİ OKUMUŞ CAHİLLER Her insanın etrafından vardır böyleleri Lisandan anlamaz, halden anlamaz, nezaketten anlamaz. Aslından onlar hakkında anlatılacak çok şey yoktur. Yaşamak lazımdır ama seviyenizi düşürmelerine izin vermeden. Bu cahilliğe en güzel şiiri Osmaniye’li şairimiz ve aynı zaman da hemşerim olan İsmet Develioğlu yazmıştır. Okumuş Cahil Sevgiden eser yok, bilmezler saygı
Okumuş cahille uğraşmak zormuş
Her hareket olay, her anı kaygı
Okumuş cahille uğraşmak zormuş
*
Ne de çok biliyor, kesiyor ahkam
Hakkıdır sanıyor en büyük makam
Ne merhamet tanır, ne taşır vicdan
Okumuş cahille uğraşmak zormuş.
*
Verseniz güdemez üç beş koyunu
Cambazlıkta usta, bilir oyunu
Değiştirmez asla o pis huyunu
Okumuş cahille uğraşmak zormuş.
*
Burnunu havaya dikerek durur
Her sözü dikenli, hicivler vurur
Kendine çok bilmiş bir tavır alır
Okumuş cahille uğraşmak zormuş.
*
Dininden bir haber yaşam sürerler
Ne ana, ne babadan öğüt dinlerler
Hep burnunun doğrusuna giderler
Okumuş cahille uğraşmak zormuş.
*
Nasıl izah edip anlatsam onu
Çirkef kokar sağı, solu, her yanı
Salkımı yutarken verir talkını
Okumuş cahille uğraşmak zormuş.
*
Kendi gölgesini sanırlar yayla
İşi olmaz onun arla, hayayla
Şerrinden sığınır İsmet Mevlaya
Okumuş cahille uğraşmak zormuş. İSMET DEVELİOĞLU