Yardımlaşma ve paylaşmak Müslümanın görevlerindendir

İslam Dini, evrensel bir dindir. İnsanın dünya ve ahirette mutlu olmasını amaçlamıştır. O nedenle, bu amaca ulaşmanın prensiplerini koymuştur. İnsanlar bu prensiplere uymak suretiyle hem dünyada hem de ukbada bahtiyar olurlar.
Bu prensiplerden biriside, kişilerin sahip oldukları maddî ve manevî imkanlarını Allah rızası için başkaları ile paylaşmaları prensibidir.
Bir toplumun içinde, hem zengin ve hem de fakir insanlar vardır. Zengin her türlü maddî imkanlara sahiptir. Yeme, içme, barınma, ulaşım, tedavi, eğitim vs. gibi hususlarda her istediğine her zaman kolaylıkla ulaşır. Fakir bu konularda zenginin ulaştığı nimetlerden mahrumdur.
Allah (c.c), fakiri bu imkansızlıkları ile baş başa bırakmamış, ona yeni umut kapıları açmış, hayata bağlanımasını sağlamış, zenginin malından ona pay ayırmış ve zekat müessesesini getirmiştir.
Zengin malının zekatını vererek imkanlarını fakirle paylaşacak, bunun karşılığında Allah 'tan cenneti alacaktır.
Allah, Kur’an-ı Kerim’in birçok ayetinde zekattan bahsetmiştir. On sekiz yerde de zekatı “Beş vakit namazı kılın, malınızın zekatını verin ” şeklinde, dinin direği olan namazla beraber anmıştır.
“Muhakkak ki Allah (c.c), mü’minlerden mallarını ve canlarını cennet karşılığında satın almıştır.” buyurmak suretiyle Yüce Allah, malını kendi rızası için fakirle paylaşan zengine cenneti vaad ederek, zengini sevindirmiştir. Öte yandan yaşama ümidi bulmuş, zengine saygı duymuş, hürmet etmiş, sevgisini onunla paylaşmış olan fakir de Allah’a şükretmiştir. Böylece dinimiz zenginin fakiri hor ve hakir görmesini, fakirinde zenginin malına göz dikmesini önlemiştir,
Dinimiz zengine, içinde yaşadığı toplumun fakir, muhtaç, aç ve çıplaklarına el uzatmasını, yardımcı olmasını, onların elem ve ızdıraplarını paylaşarak azaltmasını görev olarak vermiştir. Zengin bu görevini yaparak fakirin de toplumun sevincine saadetine ve mutluluğuna katılmasını sağlamıştır. Fakirin cemiyet içinde mahcup ve mahzun olmasını önlemiştir.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.), “İman yetmiş iki şubedir. Bunlardan birisi kişinin yolda bulunan ve insanlara rahatsızlık veren taşı ve sair engelleri kaldırıp kenara koymasıdır.” Buyurmuştur. Müslümanın, müminlerin zarar görmemesi için bu tedbiri alması, toplum içinde mutluluğun paylaşılmasının en güzel örneğidir.
Bunun gibi dinimizde; cami, okul, yol, köprü, hastane, çeşme vs. gibi umumun menfaatine sunulmak üzere eserler yaptırmak, vakıflar kurmak, zekat, fitre, sadaka vermek, kurban etini dağıtmak, insanlarla güler yüzlü ve tatlı sözlerle konuşmak ve imkanları toplumun diğer fertleriyle paylaşmak suretiyle de; barışın, huzurun, birliğin ve beraberliğin tesisine katkıda bulunmuş olunur...