Bir Annenin Günlüğü: Anneeee! Hadi Oynayalım!

Unutmayın: “Cehenneme giden yollar iyi niyet taşları ile döşelidir.” Ah bir de şu telefon tablet meselesi… Hazır oyunların ve görsel medya gibi dijital dünyanın kolay erişilir olması da çocuklar için kolay bir eğlence yaratıyor. Eğlenmek için yaratıcı tarafını kullanması gerekmeyen çocuklar onlar için sağlıklı sınır olan günlük 1,5 saat kullanımın üstüne çıkarak ekran bağımlılığının esiri haline geliyorlar. Çocuk her gerildiğinde ya da sıkıldığında ekranı kullanan ebeveynler de bir süre sonra çocuklarını bağımlı hale getiriyorlar. Ebeveynler de yaratıcılık açısından kısıtlı, kendilerini ekran dışında oyalayamıyorlarsa çocukları da bunu öğreniyorlar. Çocuk daha bebeklik döneminden itibaren anne babalarını gözlemlerler ve onların sıkıldıklarında ne yaptığını kendilerine model olarak alırlar. Ha bir de çocukların can sıkıntısını geçirmek için ebeveynlerin yoğun çabası olabiliyor. Sürekli bu soruna destek olmak için öneride bulunmak yerine kimi zaman onların bu zorlanmasına ve zor duygularına karşılık sakin ve sağlam bir şekilde eşlik edin. Zor duygularının anlaşılması da önemli bir destektir. “Oyun çocuğun işidir.” demişti üniversitede bir hocamız. Ne kadar doğru bir söz.
Bırakın herkes işini yapsın.. Sevgiyle kalın..